Vinum vallis a Chianti[1] in Tuscia producitur. Vina huius nominis, prima omnium, die 24 Septembris 1716 decreto definita sunt. Olim ex eo pago quae Italiane Chianti, Latine Clanti nuncupatur, sed ab anno 1932 e regione multo latiore a Florentia ad occidentem et meridiem tendente proveniunt. Ex eodem anno vini in ipsis Clantis nata nomine Chianti Classico distinguuntur.

Chianti in lagoena "fiasco" secundum loci morem facta.

Vide etiam paginam fere homonymam: Clanti

"".[2]

Notae recensere

  1. "... hanc a Chianti vallem semper optimis vinis foecundissimam": Baccius (1596)
  2. The most esteemed are the Aliatico, Chianti, and Monte Pulciano. That which you drink in England for Florence wine is Chianti — even to this brandy is added at Leghorn to give it strength: no other will bear the sea. Peter Beckford, Familiar Letters from Italy to a Friend in England (Londinii, 1805) vol. 1 p. 248

Bibliographia recensere

 
Christophorus Landinus, Comento sopra la Comedia di Dante (Brixiae, 1487) ad finem cantus 25: de valle a Chianti
 
Pagus montanus nomine Chianti inter urbes Florentiam et Saenam Iuliam iacens: Gerardus Mercator, Tuscia (1589)
 
Andreas Baccius, De naturali vinorum historia (Romae, 1596) p. 306: de vinis vallis a Chianti
 
Bando sopra la dichiarazione de' confini delle quattro regioni Chianti, Pomino, Carmignano e Val d'Arno di Sopra (Florentiae, 1716): definitio vinorum de Chianti
Fontes antiquiores
Eruditio

Nexus externi recensere

  Vicimedia Communia plura habent quae ad Chianti (vinum) spectant.
 

Haec pagina est stipula. Amplifica, si potes!