Aseitas (a + se + -itas) est qualitas per quam ens quoddam in se et a se ipso exsistit.[1] Saepe adhibetur nomen ad significandam fidem Christianam quod Deus intra se causam ipsius ut prima causa continet; multi theologi Iudaei et Mussulmani porro credunt et crediderunt Deum sic esse liberum.[1] Notiones aseitatis ut principium altissimum saltem a Platone deductae, et post Augustinum longe lateque diffusae sunt, quamquam usus nominis aseitatis scholastiscae tantum Medio Aevo coepit.[1]

Vitrum tinctum in Templo Familiae Sanctae Ecclesiae Catholicae Romanae, Via Annacloyd, Teconnaught/Annacloy, Comitatus Down, Hiberniae Septentrionalis.

Significatio recensere

Aseitati sunt duo aspectus, unus confirmans, unus negans: libertas absoluta et exsistentia in se.[1]

Notae recensere

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 Aseity in The Catholic Encyclopedia: an international work of reference (Novi Eboraci: Appleton, 1907–1914) (Anglice)

Nexus interni

Bibliographia recensere

  • Alston, William P. 1989. Aquinas and Hartshorne: A Via Media. In Divine Nature and Human Language. Ithacae Novi Eboraci: Cornell University Press.
  • Hartshorne, Charles. 1948. The Divine Relativity: A Social Conception of God. Portu Novo Connecticutae: Yale University Press.
  • Morris, Thomas V. 1991. Our Idea of God. Downer's Grove, Illinoesiae: InterVarsity Press.
  • Thomas Aquinas. Summa Theologica, I, Q. 3.

Nexus externi recensere

 

Haec stipula ad philosophiam spectat. Amplifica, si potes!